Nog maar twee weekjes..
Blijf op de hoogte en volg Naomi
19 Juni 2015 | Zuid-Afrika, Port Alfred
Lieve allemaal,
Het is alweer 3 weken geleden dat ik mijn laatste blog heb geschreven, tijd voor een korte update dus!
Ik zal beginnen met mijn vakantie, op maandag 1 juni vertrokken wij, Che, Milene, Henrike en ik naar Lesotho. Lesotho is een klein landje in Zuid-Afrika. Het was een regenachtige dag, een mooie dag dus om een lang stuk te gaan rijden. We vertrokken rond half 10, want je mag nooit in het donker in Lesotho rijden. Dat is niet verstanding. Naja uiteindelijk kwamen wij pas om half 5 aan bij de grens. We begrepen niet wat we moesten doen, maar van andere studenten hadden we al vernomen dat we 2 stempels moesten krijgen in ons paspoort. Gelukkig wilden alle mensen bij de grens 4 blanken meisjes wel helpen. Dus uiteindelijk hadden wij twee stempels, een dat we Zuid-Afrika verlieten en een dat we Lesotho in kwamen. Maarja half 5, dat betekende wel dat we in het donker zouden moeten gaan rijden. Vol goede moed begonnen we, we hadden geen bereik in Lesotho, dus onze google maps konden we niet meer gebruiken als hulplijn. Maar we hadden een kaart! Het ging goed tot Mafetang. Daar hebben we de verkeerde afslag genomen, en hebben we zo’n twee uur omgereden. We waren op een 4x4 beland, was onze auto niet geheel aankon. Maar onze top chauffeur Che, heeft ons gered. Uiteindelijk zijn we omgedraaid en terug gereden naar Mafeteng, waar we bij een tankstation onze autoraam open durfde te doen en naar de weg te vragen. Lesotho is erg arm, helemaal in het donker ziet alles er heel donker uit. Gelukkig konden ze ons helpen bij het tankstation en zijn we rond half 9 aangekomen bij ons hostel. Waar we een upgrade kregen, zodat we niet meer via buiten naar de wc moesten maar gewoon in onze kamer een badkamertje hadden. Daarna zijn we snel gaan slapen.
Dinsdags gingen we optijd ontbijten, wat trouwens veel te duur was voor wat we kregen. Maarja in Lesotho is verder niks dus we moesten daar wel ontbijten. Daarna wilden we graag een hike gaan doen, dat is een wandeling in de bergen. We kregen een gids mee voor 4 uur, en we hebben een super mooie hike gedaan naar de waterval toe. Het voelde een beetje alsof we in de Alpen waren. Maar wat een rust, geen auto’s, geen telefoon. Gewoon vier meiden gezellig aan het hiken door de bergen. Eind van de middag hadden we een afspraak met een traditional healer, de andere drie meiden gingen eerst en hij had best wel wat goed bij hun. Hij gaat je toekomst een soort van voorspellen en wat dingen over je persoonlijkheid vertellen. Nou toen was ik aan de beurt, ik geloof niet echt in dit soort dingen. Maar ik dacht; ik probeer het gewoon eens. Hij begon over dat ik heel veel droomde. En dat ik dan al m’n dierbare in een kringentje zag staan, en dat er een wit licht op hun scheen. Zolang dat licht blijft schijnen gaat alles goed. Nou jullie raden het al; ik heb die droom natuurlijk nooit gehad! Toen zei ie dat ik 2 kinderen zou gaan krijgen, twee jongens of een jongen en een meisje. Ik dacht bij mezelf of twee meisjes. Op dat punt was ik er een beetje klaar mee, die man praat alleen maar onzin. Ik moet blijven studeren, want dat vind ik zo leuk (oke meneer). En dat ik veilig weer thuis zou komen vanuit Zuid-Afrika, nou dat is toch even fijn om te weten. Ik mocht ook nog een aantal vragen aan hem stellen. Dus ik dacht vraag ff of ik mijn herkansing dit keer wel ga halen. Ook daar gaf ie geen antwoord op, alleen dat ik moest blijven studeren. Kortom, ik doe dit nooit meer, en ik geloof er nu al helemaal niet meer in.
Woensdagochtend vroeg vertrokken wij weer uit Lesotho richting Drakensberg. Bij de grens aangekomen hebben we maar weer even hulp gevraagd, want het was weer net zo ingewikkeld als toen we Lesotho in gingen. Maar we hadden weer 2 stempels bemachtigd dus konden weer verder. Gelukkig kwamen we dit keer voor het donker aan in Drakensberg, en we hadden zelfs nog tijd om boodschappen te doen. We gingen lekker even zelf koken. En we hadden eitjes gehaald voor het ontbijt. Op de heenweg hadden we een leuk italiaans restaurantje gezien, aangezien ik die dag daarna jarig was wilden we daar wel gaan eten. Che was alleen vergeten dat we daar even zouden gaan stoppen, dus moest volop de rem. En jahoor de eitjes vielen op de grond, en waren allemaal stuk. ’s Avonds hebben we nog even een borreltje gedronken in de bar en even bij het kampvuur gezeten.
Donderdag. Mijn verjaardag. We moesten vroeg opstaan, want we gingen weer een hike doen. Dit keer een hike van een hele dag en moesten om 7.30 al vertrekken. Bij het ontbijt (zonder eitjes) hebben de meiden heel lief voor me gezongen en heb ik mijn cadeau gekregen. Toen we daarna weer in de kamer waren kwam de gids van die dag langs. Dat we ons warm aan moesten kleden omdat het kon vriezen boven op de berg (3125 m hoogte). Daar schrokken we even van, we zitten in Zuid-Afrika. Maar goed, wij gingen ervoor! De warmen kleren waren inderdaad nodig, ik heb het volgens mij nog nooit zo koud gehad. Maar wat was het mooi, echt ongelofelijk! Het was het meer dan waard. Wat dan wel weer bijzonder was, was de waterval. We gingen ook de twee na hoogste waterval van de wereld zien tijdens de hike. Komen we daaraan, is ie bevroren. Dus wij vroegen de gids of ie dit al eerder hadden gezien. Nee nog nooit, ik heb wel storm en sneeuw enzo op deze berg gezien maar nog nooit dat de waterval bevroren is. Hebben wij weer.. -.- Maar we konden er om lachen! We moesten ook nog van een dood eng trappetje af om beneden te komen. Eentje van 15 meter en eentje van 22 meter. Je zat verder nergens aan vast, en ging recht naar beneden. Hang je daar aan een trappetje met je bevroren handjes. Gelukkig is het allemaal goed gegaan. ’s Avonds zijn we dus lekker gaan eten bij het italiaanse restaurantje. En heb ik nog eventjes geskyped met het thuisfront. Kortom een bijzondere maar onvergetelijke verjaardag!
Vrijdag weer vroeg richting coffee bay. Onderweg gingen we nog eventjes stoppen in Durban, zodat we dat ook gezien hadden. We hadden n restaurantje gevonden om te lunchen, maar wel weer n bijzonder restaurantje. Milene bestelde een still water, hadden ze niet meer was op. Che en ik bestelden een kip burger, hadden ze niet meer de kip was op. Weer een groot succes dus! Eindelijk hadden ze toch nog iets te eten, dus even gegeten over een marktje lopen en weer door naar Coffee bay. Ook daar kwamen we weer in het donker aan. Dit keer zat de weg vol gaten en sprongen er overal dieren uit de bosjes. Er stonden bijvoorbeeld opeens twee paarden op de weg te steigeren, liepen er koeien op de weg, honden, geiten en varkens hebben we ook gezien. Na een avontuurlijke rit zijn we uiteindelijk aangekomen bij het hostel. Waar de andere meiden ook waren voor n weekendje. Nog even een lekker wijntje gedronken bij het kampvuur en toen gaan slapen.
Zaterdag gingen we voor de verandering hiken. Dit keer naar hole in the wall, zoals de naam als zegt, gewoon n gat in de muur. Weer een totaal andere hike aangezien dit langs de kust was, maar weer super mooi! En met een heerlijke lunch. ’s Avonds gewoon weer gezellig drankjes gedaan en lekker zitten kletsen.
Zondag ochtend gingen we een beetje op tijd naar huis, aangezien Che nog wat moest doen voor school. Geluncht bij de Mac, waar ze wel een kip burger hadden. ’s Avonds uiteten geweest als afsluiter van onze geweldige vakantie.
Toen begon het echte leven weer; school. We zijn in de afrondende fase met ons projecten. Voor de daycare hebben we toch nog wat kunnen doen. Event studenten moeten met hun event winst maken en de winst moet naar n goed doel gaan. Wij hadden geregeld dat het geld van het event ‘Eat, drink, walk, repeat’ naar onze daycare ging. In totaal hebben ze 1312 rand opgehaald, dat is omgerekend ongeveer 100 euro. Met dat geld hebben wij nieuw speelgoed gekocht voor de kinderen. Dat speelgoed hebben wij gister samen met de event groep uitgedeeld bij de daycare. De kinderen en Zoleka waren heel erg blij met het nieuwe speelgoed. Vanmiddag gaan Henrike en ik nog een keertje naar de daycare om te gaan schilderen. We gaan een magneet bord schilderen. Ook gaan we de handjes van de kinderen op de muur verven zodat het gebouw iets meer kleur krijgt.
Voor sewing hebben we haar geprobeerd te registreren als bedrijf. We zijn twee keer bij de gemeente geweest, en twee keer lag het internet eruit. Henrike en ik hadden allebei het idee dat ze niet wilden dat wij erbij waren. Waarom weten we niet precies, maar daarom hebben we besloten om haar toch maar alleen naar de gemeente te laten gaan. Ze is er gister ochtend geweest, maar of alles goed is gegaan vragen wij ons af. We hopen het maar! We proberen ook nog een advertentie bord te laten maken om voor in haar tuin neer te zetten. Zodat mensen kunnen zien dat daar een bedrijfje zit. Maar daarvoor moeten we eerst zeker weten dat de naam goedgekeurd is bij het registreren.
Nog maar een weekje les en in de laatste week nog mijn herkansing en dan zit het Afrika avontuur erop. Het zal een emotionele laatste week worden, want iedereen vind het jammer dat deze tijd er straks op zit. Maar nu eerst nog maar even alles goed afronden; met onze projecten, nog twee verslagen, nog twee presentaties en nog een herkansing.
Tot snel!
Het is alweer 3 weken geleden dat ik mijn laatste blog heb geschreven, tijd voor een korte update dus!
Ik zal beginnen met mijn vakantie, op maandag 1 juni vertrokken wij, Che, Milene, Henrike en ik naar Lesotho. Lesotho is een klein landje in Zuid-Afrika. Het was een regenachtige dag, een mooie dag dus om een lang stuk te gaan rijden. We vertrokken rond half 10, want je mag nooit in het donker in Lesotho rijden. Dat is niet verstanding. Naja uiteindelijk kwamen wij pas om half 5 aan bij de grens. We begrepen niet wat we moesten doen, maar van andere studenten hadden we al vernomen dat we 2 stempels moesten krijgen in ons paspoort. Gelukkig wilden alle mensen bij de grens 4 blanken meisjes wel helpen. Dus uiteindelijk hadden wij twee stempels, een dat we Zuid-Afrika verlieten en een dat we Lesotho in kwamen. Maarja half 5, dat betekende wel dat we in het donker zouden moeten gaan rijden. Vol goede moed begonnen we, we hadden geen bereik in Lesotho, dus onze google maps konden we niet meer gebruiken als hulplijn. Maar we hadden een kaart! Het ging goed tot Mafetang. Daar hebben we de verkeerde afslag genomen, en hebben we zo’n twee uur omgereden. We waren op een 4x4 beland, was onze auto niet geheel aankon. Maar onze top chauffeur Che, heeft ons gered. Uiteindelijk zijn we omgedraaid en terug gereden naar Mafeteng, waar we bij een tankstation onze autoraam open durfde te doen en naar de weg te vragen. Lesotho is erg arm, helemaal in het donker ziet alles er heel donker uit. Gelukkig konden ze ons helpen bij het tankstation en zijn we rond half 9 aangekomen bij ons hostel. Waar we een upgrade kregen, zodat we niet meer via buiten naar de wc moesten maar gewoon in onze kamer een badkamertje hadden. Daarna zijn we snel gaan slapen.
Dinsdags gingen we optijd ontbijten, wat trouwens veel te duur was voor wat we kregen. Maarja in Lesotho is verder niks dus we moesten daar wel ontbijten. Daarna wilden we graag een hike gaan doen, dat is een wandeling in de bergen. We kregen een gids mee voor 4 uur, en we hebben een super mooie hike gedaan naar de waterval toe. Het voelde een beetje alsof we in de Alpen waren. Maar wat een rust, geen auto’s, geen telefoon. Gewoon vier meiden gezellig aan het hiken door de bergen. Eind van de middag hadden we een afspraak met een traditional healer, de andere drie meiden gingen eerst en hij had best wel wat goed bij hun. Hij gaat je toekomst een soort van voorspellen en wat dingen over je persoonlijkheid vertellen. Nou toen was ik aan de beurt, ik geloof niet echt in dit soort dingen. Maar ik dacht; ik probeer het gewoon eens. Hij begon over dat ik heel veel droomde. En dat ik dan al m’n dierbare in een kringentje zag staan, en dat er een wit licht op hun scheen. Zolang dat licht blijft schijnen gaat alles goed. Nou jullie raden het al; ik heb die droom natuurlijk nooit gehad! Toen zei ie dat ik 2 kinderen zou gaan krijgen, twee jongens of een jongen en een meisje. Ik dacht bij mezelf of twee meisjes. Op dat punt was ik er een beetje klaar mee, die man praat alleen maar onzin. Ik moet blijven studeren, want dat vind ik zo leuk (oke meneer). En dat ik veilig weer thuis zou komen vanuit Zuid-Afrika, nou dat is toch even fijn om te weten. Ik mocht ook nog een aantal vragen aan hem stellen. Dus ik dacht vraag ff of ik mijn herkansing dit keer wel ga halen. Ook daar gaf ie geen antwoord op, alleen dat ik moest blijven studeren. Kortom, ik doe dit nooit meer, en ik geloof er nu al helemaal niet meer in.
Woensdagochtend vroeg vertrokken wij weer uit Lesotho richting Drakensberg. Bij de grens aangekomen hebben we maar weer even hulp gevraagd, want het was weer net zo ingewikkeld als toen we Lesotho in gingen. Maar we hadden weer 2 stempels bemachtigd dus konden weer verder. Gelukkig kwamen we dit keer voor het donker aan in Drakensberg, en we hadden zelfs nog tijd om boodschappen te doen. We gingen lekker even zelf koken. En we hadden eitjes gehaald voor het ontbijt. Op de heenweg hadden we een leuk italiaans restaurantje gezien, aangezien ik die dag daarna jarig was wilden we daar wel gaan eten. Che was alleen vergeten dat we daar even zouden gaan stoppen, dus moest volop de rem. En jahoor de eitjes vielen op de grond, en waren allemaal stuk. ’s Avonds hebben we nog even een borreltje gedronken in de bar en even bij het kampvuur gezeten.
Donderdag. Mijn verjaardag. We moesten vroeg opstaan, want we gingen weer een hike doen. Dit keer een hike van een hele dag en moesten om 7.30 al vertrekken. Bij het ontbijt (zonder eitjes) hebben de meiden heel lief voor me gezongen en heb ik mijn cadeau gekregen. Toen we daarna weer in de kamer waren kwam de gids van die dag langs. Dat we ons warm aan moesten kleden omdat het kon vriezen boven op de berg (3125 m hoogte). Daar schrokken we even van, we zitten in Zuid-Afrika. Maar goed, wij gingen ervoor! De warmen kleren waren inderdaad nodig, ik heb het volgens mij nog nooit zo koud gehad. Maar wat was het mooi, echt ongelofelijk! Het was het meer dan waard. Wat dan wel weer bijzonder was, was de waterval. We gingen ook de twee na hoogste waterval van de wereld zien tijdens de hike. Komen we daaraan, is ie bevroren. Dus wij vroegen de gids of ie dit al eerder hadden gezien. Nee nog nooit, ik heb wel storm en sneeuw enzo op deze berg gezien maar nog nooit dat de waterval bevroren is. Hebben wij weer.. -.- Maar we konden er om lachen! We moesten ook nog van een dood eng trappetje af om beneden te komen. Eentje van 15 meter en eentje van 22 meter. Je zat verder nergens aan vast, en ging recht naar beneden. Hang je daar aan een trappetje met je bevroren handjes. Gelukkig is het allemaal goed gegaan. ’s Avonds zijn we dus lekker gaan eten bij het italiaanse restaurantje. En heb ik nog eventjes geskyped met het thuisfront. Kortom een bijzondere maar onvergetelijke verjaardag!
Vrijdag weer vroeg richting coffee bay. Onderweg gingen we nog eventjes stoppen in Durban, zodat we dat ook gezien hadden. We hadden n restaurantje gevonden om te lunchen, maar wel weer n bijzonder restaurantje. Milene bestelde een still water, hadden ze niet meer was op. Che en ik bestelden een kip burger, hadden ze niet meer de kip was op. Weer een groot succes dus! Eindelijk hadden ze toch nog iets te eten, dus even gegeten over een marktje lopen en weer door naar Coffee bay. Ook daar kwamen we weer in het donker aan. Dit keer zat de weg vol gaten en sprongen er overal dieren uit de bosjes. Er stonden bijvoorbeeld opeens twee paarden op de weg te steigeren, liepen er koeien op de weg, honden, geiten en varkens hebben we ook gezien. Na een avontuurlijke rit zijn we uiteindelijk aangekomen bij het hostel. Waar de andere meiden ook waren voor n weekendje. Nog even een lekker wijntje gedronken bij het kampvuur en toen gaan slapen.
Zaterdag gingen we voor de verandering hiken. Dit keer naar hole in the wall, zoals de naam als zegt, gewoon n gat in de muur. Weer een totaal andere hike aangezien dit langs de kust was, maar weer super mooi! En met een heerlijke lunch. ’s Avonds gewoon weer gezellig drankjes gedaan en lekker zitten kletsen.
Zondag ochtend gingen we een beetje op tijd naar huis, aangezien Che nog wat moest doen voor school. Geluncht bij de Mac, waar ze wel een kip burger hadden. ’s Avonds uiteten geweest als afsluiter van onze geweldige vakantie.
Toen begon het echte leven weer; school. We zijn in de afrondende fase met ons projecten. Voor de daycare hebben we toch nog wat kunnen doen. Event studenten moeten met hun event winst maken en de winst moet naar n goed doel gaan. Wij hadden geregeld dat het geld van het event ‘Eat, drink, walk, repeat’ naar onze daycare ging. In totaal hebben ze 1312 rand opgehaald, dat is omgerekend ongeveer 100 euro. Met dat geld hebben wij nieuw speelgoed gekocht voor de kinderen. Dat speelgoed hebben wij gister samen met de event groep uitgedeeld bij de daycare. De kinderen en Zoleka waren heel erg blij met het nieuwe speelgoed. Vanmiddag gaan Henrike en ik nog een keertje naar de daycare om te gaan schilderen. We gaan een magneet bord schilderen. Ook gaan we de handjes van de kinderen op de muur verven zodat het gebouw iets meer kleur krijgt.
Voor sewing hebben we haar geprobeerd te registreren als bedrijf. We zijn twee keer bij de gemeente geweest, en twee keer lag het internet eruit. Henrike en ik hadden allebei het idee dat ze niet wilden dat wij erbij waren. Waarom weten we niet precies, maar daarom hebben we besloten om haar toch maar alleen naar de gemeente te laten gaan. Ze is er gister ochtend geweest, maar of alles goed is gegaan vragen wij ons af. We hopen het maar! We proberen ook nog een advertentie bord te laten maken om voor in haar tuin neer te zetten. Zodat mensen kunnen zien dat daar een bedrijfje zit. Maar daarvoor moeten we eerst zeker weten dat de naam goedgekeurd is bij het registreren.
Nog maar een weekje les en in de laatste week nog mijn herkansing en dan zit het Afrika avontuur erop. Het zal een emotionele laatste week worden, want iedereen vind het jammer dat deze tijd er straks op zit. Maar nu eerst nog maar even alles goed afronden; met onze projecten, nog twee verslagen, nog twee presentaties en nog een herkansing.
Tot snel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
